Muziekagogie

Een nieuwe weg: muziek en het brein!

Al jaaaaren ben ik gefascineerd door wat muziek met een mens kan doen. Wat doet het met je brein, wat gebeurt er in je hoofd. Wat kan het emotioneel raken, wat kun je er blij van worden, wat kan het ontspannen. Ik bespeel diverse instrumenten en ben muzikaal best allround. Ik hou van bijna het hele spectrum van muziek, van klassiek tot popmuziek en alles wat daar tussen zit. Mijn grote passie en specialiteit is echter ZINGEN, ik ben al meer dan 40 jaar koordirigent in hart en nieren, en verliefd op zingende mensen. Zingen verbindt mensen en geeft makkelijk contact. Als koordirigent geniet ik vooral van de chemie in de lucht en tussen ons mensen, die ontstaat bij samen muziek maken.

Die vrouw met die gitaar...

Sinds 2012 zing ik elke maandagmorgen me de bewoners in het plaatselijk woon- en zorgcentrum De Wulverhorst, inmiddels ben ik berucht daar als ‘de zingende vrouw met de gitaar op maandagmorgen’. Sinds 2016 is daar een zanguurtje op de afdeling kleinschalig bij gekomen, met de mensen met en vorm van dementie. Het heeft vanaf het begin mijn hart gestolen, hoe deze mensen reageren op muziek. Al snel leerde ik de mensen goed kennen en wist ik precies wie ik met welke liedjes kon activeren of laten glimlachen. Soms was de reactie alleen een voet die bewoog of iemand vulde muzikaal de rusten in een liedje op. Het was genieten van ieders eigenheid.

Muziek als behandelvorm

Corona heeft even roet in het eten gegooid, en oh, wat een gemis, niet mogen zingen, voor de bewoners en voor mij. Het bracht gelukkig ook iets moois. Ik mocht een plan maken om meer gestructureerd muziek aan te bieden aan de bewoners met een vorm van dementie. Ik ontdekte dat er een studie muziekagogie bestaat, een soort zusje van muziektherapie en schreef een plan voor de afdeling. Het plan is aangenomen, het woon- en zorgcentrum is net zo enthousiast als ik.

Muziekagogie is een lichte vorm van muziektherapie en geeft begeleiding en ondersteuning aan bewoners/cliënten d.m.v. muziek als agogische behandelvorm. De muziekagoog kan bv. worden ingezet bij mensen met angsten, depressie, emotionele verwerking, onrustig gedrag en bij mensen die moeilijk contact maken. Dit kan één op één of in groepsverband.

De nieuwe weg

De coronamaatregelen maken dat er al anderhalf jaar nauwelijks gezongen mag worden. Voor mijn eigen bedrijfje De ZangZaak niet zo best. Hoe mooi is het dat deze crisistijd mij de ruimte biedt om eindelijk iets te gaan doen met die fascinatie wat muziek met een mens kan doen. Vanaf september 2021 (zou vanaf januari zijn, maar ja, corona) ga ik de tweejarige opleiding tot muziekagoog volgen en ik ben al een poosje bezig met me te verdiepen in de materie. En hoe mooi dat ik bij De Wulverhorst vanaf 1 februari al als muziekagoog in opleiding een werkplek heb gekregen.

Radertje

Ik was in 2018 bij een concert van Ed Sheeran, hij zei tegen zijn publiek: ‘This is not about me, this is about US!’  En zo is het, het gaat niet om mij, zorg voor de medemens doe je samen, fijn dat ik, net zoals alle collega's in de zorg rondom de bewoners, een radertje in dat netwerk mag zijn.

En wie weet worden mijn uren uitgebreid of volgen er meer zorgcentra...

Zingen met Monique

Goed begin van de week!

Sinds november 2012 zing ik met mijn gitaar elke maandagochtend van 10.00 tot 11.00 uur in de Wulverhorst in Oudewater met alle bewoners die willen. Wat niet goed bekend is: dit zanguurtje is toegankelijk voor iedereen die daar zin in heeft. Dus ook mensen 'van buitenaf'. Inmiddels schuiven gelukkig al een aantal mensen elke week aan. Iedereen is welkom, ook mensen met een vorm van dementie en nog zelfstandig wonen (als het nodig is met begeleiding), mensen die het moeilijk vinden om de week te beginnen, mensen die veel alleen zijn. Of gewoon stapel zijn op zingen. We zingen van Knaapje zag een roosje staan tot Jan Smit, van Nederlandse volksliederen tot Mien waar is mijn feestneus en van Carnavalskrakers en voetballiedjes tot Het zijn de kleine dingen die het doen. Is er iemand jarig, dan zingen we lang zal ze leven. Tussendoor wordt er koffie geschonken. Lees je dit en denk je: dat is wat voor mijn buurvrouw, mijn ouders enz. Vertel het hen of neem ze mee. Van harte welkom!
Geluksmomentjes

In het woon- en zorgcentrum deed ik een kwis 'instrumenten raden', er zat ook een mondharmonica tussen. Er was een echtpaar, mevrouw zegt: mijn man speelde ook harmonica. Dus ik zeg: heeft ie 'm nog? Jaaa, maar hij doet het nooit meer, want zijn longen zijn slecht. Misschien kunt u de harmonica gewoon nog eens in zijn handen geven?

Vanmorgen kwamen ze samen stralend uit de lift. Nou, hij heeft gespeeld hoor, een eigen compositie! Zij was zo mogelijk nog blijer dan hij. En ik heb m hier in de tas hoor. Mag ik het horen? En daar ging ie, in de grote hal. Met piepende ademhaling en twinkelende ogen. Ik herkende lang zal ze leven, dus ik zong mee. Dat vond ie prachtig. Heb aangeraden om het elke dag even te doen๐Ÿ˜Š

Seniorenpraat

Senioren zijn heerlijk eerlijk en zeggen wat ze denken. Sommige uitspraken zijn hilarisch, of goud waard.
(er zitten ook uitspraken tussen van mensen met een vorm van dementie, nog meer goud waard)

๐ŸŽต Mama 'k wil een man hê.๐ŸŽต
Dame: 'nou ik heb er al één hoor....' effe niks ... en toen kwam ze: maar een tweede is nooit weg!
 
'Als het koren rijp is, wordt jij dan mijn vrouw?' 'Ja, als jij dan mijn man wordt....of twee vrouwen kan denk ik ook... maar wat voor kinderen zullen daar dan uit komen....'

Ik drink een glaasje water en zeg zachtjes tegen mijn buurvrouw: 'Gemeentepils, niet verklappen hoor.'
Zegt ze heel zachtjes terug: 'Meid, ik drink het zelf ook...'
 
Onbesuisde senior rijdt met scootmobiel tegen been van andere senior. 'Oei, ik heb u vast enorm pijn gedaan... sorry.' 'Welnee mens, en hij tikt met zijn stok tegen zijn been, pok pok pok. Ik heb een houten been.'
 
De ene senior tegen de andere: nou, vanmiddag hebben we vrij...  
 
Sinds zingen verboden is, bied ik  elke week een alternatief muziekprogramma, de zaal zit altijd anderhalvemeterig 'vol', alle regels in acht nemend. Vanmorgen had ik een powerpoint 'instrumenten raden' en vertelde er eea over. Ik zag het weer niet aankomen.... De doedelzak.... een mevrouw: 'Is het echt waar dat ze onder die rok niets aan hebben? Haar buurvrouw: 'Ja joh, en dan hopen we op veel wind, want dan kun je het klokkenspel horen ...'
 
Ik loop per ongeluk even zonder mondkapje. Een collega reikt mij er onmiddellijk één aan (fijn). Als ik m opdoe, zegt de dame in de rolstoel met wie ik sta te praten: 'Kijk, dat is veel echter.' En dan heel serieus: 'Maar zonder mondkapje ben je nóg echter.'
 
Carnavalsliedjes raden, dus ach, even de slapleuterkiel aan en een gekke pruik op. Ik zei: 'Monique is er vandaag niet, ze vroeg of ik het muziekuurtje vanmorgen wilde overnemen.' Een dame kijkt me nadenkend aan en zegt uit de grond van haar hart: 'Volgens mij ben jij wel Monique, je hebt dezelfde stem!'